Kar-ışık

Ellerimde parçalanan her şeyden bir parça alarak yapıyorum bu evi
Duvarlar kar rengi ışıklar yıllarca bu anı beklemişçesine parlak
İçine pek bir eşya koyamadım şimdilik
Ama o tanıdık koku var ,evim hissiyatı veren gittiğim hiçbir yerde bulamadığım aitlik hissi kokusu
Yorgun değilim bu eve benliğimi adadım dinlenerek yükselttim bütün duvarları
Daha önce kullanmadığım inşaat tekniklerini kullanmaktan çekinmedim bu sefer yıkılacak bir ev istemedim
Odama güneş giriyor bu sefer
O kadar gidecek yeri varken hem de
Huzuru hissedebileceğim
Bir yolun olmamasından şikayetçiydim ama yolların gittiğimiz kadar olduğunu öğrendim
Neden o kadar korktuğumu anlayamıyorum bugünlerde ıssız bir çölün ortasında yolsuz kalmaktan
Özgürlükten bahsederken pek yakışmamış olmalı bana
Ben de herkes kadar tutsağım
Herkes kadar ne eksiği ne fazlası
Evrenin en büyük karadeliğine uğurlarken birçok şeyi yerlerini teker teker doldurmakla yükümlüyüm
Bu bir lanet değilmiş lütuf