Sessiz kum saati bataklık olmaya müsaittir gözyaşlarıyla
Dalgın dalgın bakışlarda saklıdır gizli hüzünler
Ve hüzünlerin umudu aşamaz bataklığı
O bataklık ki içinde prensesi öldüren
Ceset kokuları yayar etrafa öylesine
Öylesinedir bir yaşanmışlığın yaşanamamışlığı
Ve yaşanamayanlar boğar insanı ziyadesiyle
Seçimlerdir acı doğuran ve aleladeliktir mutluluk
Mutluluk ki bir gülümsemede saklı, rüzgara tutulup dağılmazdan önce
Öncesinde kum vardı insan saat yaptı
Ve saydı sonunu beklerken ölmeyi
Ölmek mi?
Kum benim ve bataklık sanrı
Öldü prenses ve doğdu tanrı
Theogonia
