Korkma
Vicdanın gözleri vardır ayıklar yalanı
Bir de ayakları ayaklanabilseydi temizlerdi zamanı
Dönülebilirdi o zaman ufuktan ancak görünmezdir artık ufuk noktası
Ondandır dönmezden gelerek yürüyoruz kendimizle
Ve çarpıyoruz duvarlara, korkma
Deliler
Deliler bayramıydı konuştum kuşlarla
Onlar da arafta müstakilmiş mütemadiyen arata
Sebepsiz ve sonuçsuzmuş yokken tescilli tecelli
Ondandır görmezden gelerek uçuyorlar gökyüzünde
Ve gülümsüyorlar okyanusa doğru, deliler
Konuşunca
Konuşunca kristalleşmiş bir arı yoklukta
Vızıltılar kan revan olur başlar curcuna
Delilikleri en az iki kişiliktir ikisi de nevrotik
Ondandır ölmezden gelerek yaşıyorlar ölümlerini
Ve tekmil susuyorlar son kurşun konuşunca