Nedir bu sesler? dedi
Parmaksız bir piyanist en güzel parçasının en güzel yerindeyken
Bir yavru karga bozdu ahengi
Yeni bir melodi eşlik ederken bana, ölüm girmiş kanadına geçiriyordu sona
Kuşların seslerini dinleyip huzur bulanlara, onların yardım çığlıkları olduğu söylenmeli mi? dedi
Nedir bu gördüklerim? dedi
Gidiş yolunda iki güvercin ve iki çöp poşeti çıkmıştı karşısına
Güvercinlere bakanlar barışı, çöp poşetlerine bakanlar savaşı mı görüyordu şimdi?
Ben hangisiyim derken, taraflardan sıyrılıp özgür olayım dedi
İki güvercine iki çöp poşeti, bir dürüst adama bir simitçi
Tahinli pekmezli ekmek sattığını itiraf etmeli mi?
Nedir bu tattıklarım dedi?
Miden almazken bir şeyler yemeye yaşama isteği mi demeliydi yoksa sürekliliği bozmaya karşı basit cesaretsizlik miydi?
Galiba hepsi, başlangıç ve sonlar kadar birbirine karışmış ikilemler, çoğulculuğun patlamasıyla bireyseldi, tekti.
Avladığı bilinmezliklerde yekti, gerçekten bu konularda söylenmeli miydi?
Nedir bu koku? dedi
Mezarlıkta açan çiçekler gibi gizlemek amacından ziyade hatırlanamayan bir melodi tınılarıyla bir eskiz. Elde kupa içinde salep, tarçından oldum olası nefret edermiş.
Ona tarçından değil de hatırlamaktan nefret ettiği söylenmeli miydi?
Nedir bu dokunduğum? Dedi
Ellerinde çimler, karşısında deniz, yerde karıncalar, güneş tepede batmakta
Bütün koşturmacanın arasından kaçıp gelmiş, durmuş izlemeye
Ona en ufak bir şey yapmak zorunda olmadığı söylenmeliydi.